Дзецям не месца на пратэстных акцыях!

У мінулыя выхадныя жыхары Гомеля ў чарговы раз маглі назіраць у цэнтры горада шмат людзей з плакатамі і бел-чырвона-белай сімволікай у руках. Яны вадзілі карагоды ў цэнтральнага ўнівермага, спявалі песні, "шпацыравалі" уздоўж вуліц горада, выкрыкваючы рачулкі і лозунгі. Увогуле, забаўляліся, як маглі і рабілі ўсё, каб прыцягнуць да сябе ўвагу мінакоў і аўтамабілістаў. Вялікую цікавасць у гамяльчан нешматлікая група не выклікала, хіба што некаторыя СМІ зрабілі ім «рэкламу», апублікаваўшы маляўнічыя фота і відэа ўдзельнікаў «шпацыраў», пасля чаго сабралі ў сетцы «лайкі» і каментары. Аднак варта ў чарговы раз нагадаць, што ўдзел у падобных мерапрыемствах падпадае пад артыкул адміністрацыйнага кодэкса Рэспублікі Беларусь 23.34 "Парушэнне парадку арганізацыі або правядзення масавых мерапрыемстваў". Зрэшты, супрацоўнікі міліцыі перакананыя, што гэтая інфармацыя не з'яўляецца навіной для арганізатараў несанкцыянаваных масавых мерапрыемстваў, ды і для саміх іх удзельнікаў.

На гэты раз хацелася б звярнуць асаблівую ўвагу на тое, што на вулічных несанкцыянаваных акцыях усё часцей мы бачым дзяцей, як падлеткавага ўзросту, так і зусім малых. Заканамерна ўзнікае пытанне: "Што робяць дзеці на несанкцыянаваных масавых мерапрыемствах?" Калі падлеткі, паддаўшыся на заклікі розных інтэрнэт-рэсурсаў, самастойна далучаюцца да натоўпу мітынгоўцаў, то малалетнія дзеці трапляюць на "мірныя шэсці" толькі дзякуючы бацькам, якія бяруць іх з сабой. Бо «пратэстны мітынг», «народны сход» ці «мірны пратэст» - гэта не масавае гулянне або флэшмоб. Бацькі свядома падвяргаюць іх небяспецы. Натоўп непрадказальны, тут можа здарыцца ўсё, што заўгодна! Ці думаюць яны пра гэта ці падобнай выявай спрабуюць уздзейнічаць на прадстаўнікоў праваахоўных органаў?

Таксама трэба адзначыць, што ў адпаведнасці з палажэннямі Кодэкса Рэспублікі Беларусь аб шлюбе і сям'і, абавязак па выхаванню дзяцей і ажыццяўленні нагляду за імі ўскладаецца на бацькоў. Таму, улічваючы цяперашнюю сітуацыю, мамам і татам трэба звяртаць увагу, дзе і з кім бавяць час іх дзеці, і тлумачыць ім рызыкі ўдзелу ў несанкцыянаваных масавых мерапрыемствах.

Бацькі, якія б палітычныя прыхільнасці яны не падзялялі, перш за ўсё, нясуць адказнасць за жыццё і здароўе сваіх дзяцей. Гэта аксіёма! І ніякія довады і апраўданні «мы проста гулялі» тут недарэчныя. Калі Вы не думаеце аб сваёй бяспецы, то падумайце аб жыцці і здароўі сваіх дзяцей!