Музей баявой славы

Музей баявой славы 172 стралковай дэвізіі 

 Баявы шлях 172. Дывізіі ў Вялікай Айчыннай вайне

        172-я стралковая дывізія была сфарміравана ў 1939г. у г.Туле. Першае баявое хрышчэнне прыняла ў баях з белафінамі ў 1939 г. пад Ленінградам. Пра гераічны подзвіг асабовага складу 388-га палка, які ўваходзіў у 172-ю стралковую дывізію вельмі добра сказана ў рамане К.Сіманава "Жывыя і мёртвыя". Дывізія фармавалася тройчы. 388-ы полк вёў баі за перахоп чыгункі Калінкавічы-Жлобін, за вёскі Мядзведава, Давыдаўку, Прасвет, Асташкавічы, Дуброву.

             Па загадзе вярхоўнага камандавання, 172-я стралковая дывізія і, у яе складзе 388. Стралковы полк выступілі на абарону г.Магілёва, які прыкрываў г.Маскву з захаду. 388-ы стралковы полк атрымаў загад абараняць горад з боку вёскі Буйнічы. І вось з 3-га па 26-га ліпеня 1941 года тут стаяў да смерці 388-ы стралковы полк, якім камандаваў у той час палкоўнік Куцепаў. Абарона на Буйніцкім полі працягвалася 23 дні. У першы ж дзень баёў полк прыняў на сябе асноўны ўдар фашысцкай групоўкі. Усе напады ворага былі адбітыя. На полі бою фашысты пакінулі 39 падбітых танкаў. Пакрыўшы сябе неўвядальнай славай у гэтых баях, полк увайшоў у гісторыю Вялікай Айчыннай вайны як самы арганізаваны і гераічны полк. Яны гераічна абаранялі горад Магілёў. Абарона на Буйніцкім полі працягвалася 23 дні. 

             Светлагоршчына была арэнай кровапралітных баёў улетку-1941 г. і гераічных наступальных бітваў Савецкай Арміі - 1944 г. Тут самааддана біліся з ворагамі рускія і беларусы, украінцы і грузіны, сыны і дочкі ўсіх народаў шматнацыянальнай Савецкай Айчыны. У барацьбе з гітлераўскімі акупантамі, асабліва пры вызваленні нашага раёна, у лістападзе 1943 г. і ліпеня 1944 г. загінула шмат савецкіх воінаў і партызан - звыш 20 тысяч чалавек. Подзвігі савецкіх воінаў, імёны герояў навекі застануцца ў памяці народа. Сем светлагорскіх вуліц носяць імёны Герояў Савецкага Саюза.

    На базе музея працуе група навучэнцаў "Пошук", якая праводзіць экскурсіі. Навучэнцы групы наведваюць месцы баявой славы, удзельнічаюць у навукова-даследчых канферэнцыях, ідуць над вязнямі і ветэранамі Вялікай Айчыннай вайны, даглядаюць помнікі, размешчаныя на Шацілках. У 2016-2017 гадах наведалі мемарыяльны комплекс 'Баграціён' у вёсцы Ракавічы, Чырвоны Бераг, вёску Ала, Азарыцкія лагеры, вёску Пятровічы, Чэрнін, Корані, Чыркавіцкі музей, Лінію Сталіна, Брэсцкую крэпасць.

Сустрэча з ветэранам ВАВ Германчук Евай Глебаўнай

Улетку 1944 г. яе вызначылі ў батальён сувязі і са станцыі Жэрдзь адправілі ваенным эшалонам у Чэхаславакію ў г. Прагу, дзе яна выявіла сябе як сапраўдны баец Савецкай Арміі. Узнагароджана ордэнам ВАВ, медалём За перамогу над Германіяй, медалём Жукава. Выхавала пецярых дзяцей, мае 11 унукаў і 8 праўнукаў.

Сустрэча ў музеі з вязніцай Азарыцкага лагера Лазбянковай Галінай Мікалаеўнай

   Яна расказала пра страшную трагедыю знаходжання ў лагеры жыхароў навакольных вёсак. З яе ўспамінаў: "Раніцай зноў калона рушыла, хто мог ішоў, хто не мог — быў забіты. Гэта была дарога смерці, зараз там дакладна ўсё ўсеяна косткамі, ды і якая там дарога, адна жыжа, сакавік месяц. На другія суткі зноў быў Прывал... Мама не магла больш нас несці, відаць, лёсам было прызначана жыць.

   З'явіліся вялікія нямецкія машыны, накінутыя брызентам. І маму, і нас закінулі ў машыну. Бабулю адкінулі. Машына была поўная людзьмі, нехта быў яшчэ жывы, нехта ўжо мёртвы. Потым аказалася, што гэта былі людзі хворыя на тыф."

Сустрэча з воінам-інтэрнацыяналістам Вежнаўцом Пятром Васільевічам, жыхаром горада Светлагорска

Падчас гутаркі ён распавёў аб цяжкай службе ў Аўганістане. 

Сустрэчы розных гадоў